Bak yanaklarım sırılsıklam
Dudaklarım kupkuru
Bak ağaçlarımda hüznün titreyişi
Sevdam ağlıyor gecenin gizeminde
Uçurumlar kaplı dörtyanda
Fırtınalarla dağılıyor bulutlarım
Sanki bütün yağmurlar yüreğime yağıyor
Bütün canlılar sensizliği haykırıyor
Ben milyonlarca çığlık atıyorum
Yankılanıp geri geliyor
Çınlatıyor kulaklarımı
Bir sen gelmiyorsun
Oysa parmak uçlarıma kadar ulaşmıştı
Sevdanın tutsaklığı
Titriyor ellerim hasretinden
Titriyor yüreğim
Sokağında gölgem büyürde büyür
Beklemelerin acısı sarar kaldırımları
Başımda dolaşır yalnızlıklar
Dünyanın bütün acılarını bedenimde barındırırım
Sensizliğin acısının yarısı kadar olmaz
Dağları yüklerim de sırtıma
Saçının telini oynatamam yerinden
Oysa gökkuşağına yazmıştım adını
Çiğ düşmüş sabahlar bıraktın bana
Buğulanmış camları
Yıldızsız geceyi bıraktın
Sualsiz çöken gamı
Sessiz çığlıkları bıraktın
Anlamsız binlerce hece oldu sensizlik dilimde
Yokluğunun ızdırabı sardı evimin duvarlarını
Uykularım bölündü
Karabasan misali çöken hayalin yüzünden
Bak gözlerim yanıyor
Bak alev alev yanıyor sensizlik içimde
Saçların takılıyor umutlarıma tel tel
Bakışların saplanıyor yüreğime
Hayal ederken gözlerini
Kirpiklerin sırtımdan vuruyor beni
Ama bil ki bu beden sensiz gülemez
Sevdalar bana el eder de
Sevdalar sanki sana gelemez...
Elif Tuncer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder