Demek bu kadar basitti bir aşkın adını ihanet koyup gitmek
Hem de deliler gibi susarak
Titrek avuçlarıma çaresizlik dikenleri batıyorken
En avaz yanıma sakladım yüreğimin terk edilmişliğini
Sessiz bir gemiyi uğurlarken son yolculuğuna
Korkusuz olmaktan ilk defa o gün korktum
Yoksun ya şimdi herkesin sana benzediği bu şehirde
Yalnızlık yine yıldızlardan payıma düşen
Ben buna da alışırım
Sadece yaşanmamış şeylerin sancısı ağır gelen
Artık geceler de saklamıyor karanlıklarımı
Güne değmez oldu düşlerimin gölgesi
Mevsimler son seferlerini tamamlıyorken içimde
Ben ayaza koşuyorum son sürat
Belki de haklı isyanımın haksız gerekçesidir bu
Zaten yargısız bir infazda kalayca ölüyorsa
Varsın adı ihanet olsun bu aşkın
Hümeyra Yılmaz
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder