Toprak anadır gönlüm; besler bağrında yeşerttiğini
Canından can katar, teninden tin
Bakmam yok oluşuma…
Nadasa kalmışım kime ne…
Seni büyütmektir görevim…
Seni yüceltmek tek gaye
Sen büyüdükçe kabarır coşar toprağım
Yeşilin uzadıkça gökyüzüne,
Meyvelerin toplandıkça bir bir
Dellenir bu yürek …
Bir garip olur yatağım…
Uzaktayım diyorsun…
Bıraktım ellerini...
Dalım koptu gövdemden…
Alıp başını gitsen de toprağından
Rakamları silinmiş zaman, kopuk mesafeler girse de aramıza
Daima yüzümdedir nefesin
Tenimdedir sıcacık gülüşün...
Şimdi vuruyor olsa da duvarlarıma sağanak yağmurlar
Hırsını çıkarırcasına delercesine bağrımı…
Bilesin ki yine de sökülmeyecek bu sevda bu gönülden
Sen gül bi tanem
Sen mutlu ol yeter ki…
Sen güldükçe ben büyürüm inan.
Adını andıkça çoğalırım kat kat
Gün be gün sardıkça sevdan bedenimi
Sımsıcak sevgim kuşatır karanlık düşlerini
Hülya Arıkan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder