Hiç beklemediğim anda,
Kayboluşların orta yerinde ağarsan yüzüme!
Bilsem…
Bilsem ki, yüzün yüzüme hasret kalmış.
Ellerin…
ellerinden biraz tütün,
biraz karanfil kokusu doldursam içime!
Gözlerim senle beraber,
Yitik şehirlere yol almış.
Beklenmedik anda şaşırtsan şimdi beni!
Sirenleri çalsa yüreğimin.
Kanat çırpsa delice,
Özleminle yanan yürek,
Çöl serabında,
Vuslatına sarılsa.
Sarmaş dolaş korkular,
Salkım söğüt duygularınla bayram etse.
Ummadığım anda,
hüzünlerin yamacından sana yuvarlansam.
Çekip alsan beni!
Tarumar ruhuma bir parça
Sevdan değse.
Değse bir serçe kanadına usulca….
Bilmedim bir melodi çınlasa kulaklarımda,
Ya da ikimize dair kelimeler işitsem,
Ne biliyim, bir ses duysam işte!
Bir nefes…
Evren’in sonsuzluğundan
Okyanus kokun değse burnuma,
Saçlarımı dağıtsa rüzgarın.
Üşüsem, titresem.
Ve bilsem ki, yüreğin anızlar yakmış.
Koşsam, yetişsem.
Avuçlarına bir gül,
Gözbebeklerine,saf gülüşler kondursam.
Ummadığım anda,
Mecalimin bittiği anda,
Tüm yakarışların kutsallığıyla,
Sızın çekilse yüreğimden,
Sevdanı umut etsem.
Evren Aydın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder