Aşk Deyince Çık

Hangi acıyı avuçladımsa sen kokuyordu, hangi ayrılığa dokunduysam gölgen.
Hep yorgun yürüdü giden, hep ilk günki gibi gelen.
Seni hiç gelmelerinde göremedi gözlerim.
O yüzden sevinçlerin yalancısıdır seçtiğim kelimeler.
Sadağımdaki okların ucu hep kalbime varıyordu,
hep sana atacakken kalbimi acıtıyordu anladım.
Ellerim oklara giderken o yüzden titrermiş.
Titremeler ellerimden yadigarmış sana anladım.
Aşk bize bir ırmaktan hatıra kalmış.
Suyu kesilmiş, yatağını terketmiş bir ırmaktan.
Kıtalar boyu uzanan, arandıkça kaybolan bir ırmaktan.
Dünyalara sığmamışta, aranırken gözlerimizde bulunmuş bir ırmaktan.
O yüzden okumuzu çıkarırken sadaktan, ucu ıslaktır o yüzden. Şimdi yüreğine bir mülteci gibi dokunan kelimelerim,
bir mızrağın ucu kadar uzaklıktadır gözlerine.
Miğferlerin şavkında yürümüş gitmiş bir kahraman gibidir aşk şimdi bize.
Gözlerimizi kamaştırmış bakire bir güneş ışığıdır.
Yüreklerimizdeki yanıklar ki acemi yalnızlıklardan kalmadır.
Yalın ayak yürünmüş, yüründükçe eksilmiş, toprak kaymalarına direnememiş bir yalnızlıktan. Çöller bu yüzden annem gibidir, yağmur bu yüzden iğreti.
Ellerin bu yüzden uzağımdadır, sahibini arayan oklar bu yüzden sadağımda.
Yokluk bu yüzden hep sol yanımda.
Sol yanım bu yüzden sende kalmıştır. Sen benden vaveyla bekledin, ben içimde büyüttüm cam kırıklarını.
Vaveylam kendi intiharına yetti, ötekilerin payına ölümcül susmalarımı bıraktım.
En güzel susuşlarımla sustum, en güzel anlatabileyim diye anlatmak istediklerimi.
Bilemedim ümmi bakışlarla karşılanacaktı susmalarım,
senden başkası anlamayacaktı ağızsız dilsiz kelimelerimden. Sana en güzel susmalarımı bıraktım,
sözlüklerin keşfedemediği suskunluklarımdan derlenmiş.
Gözlerimden akıttığım ırmaklarla yeşertilmiş kelimeler.
Ucu sadağımdan ötede kalbime varan kelimelerle beslenmiş susmalar. Ümidim sendeydi, umut senin kapında kalmıştı en son.
En son biz söz vermiştik gözlerimizle.
En son senden bana bir söz miras kalmıştı sevgili.
Şimdi terleyen avuçlarımın yerini titreyen ellerime bırakırken ne senden ne sevdamdan vazgeçmiş değilim.
Karanlık kuyulara vaveyla tadında susmalar bırakıyorum.
Her dem yeniliyorum zamana ve her dem yeniliyorum biatımı.
Sen seni benden koparmak isteyenlere aldanma, kaçırma gözlerini benden,
çölüme bir çiçek gibi selamını düşür, ben sularım gözlerimden derlediğim ırmaklarla.
Firkatin narı yetişir, kaçma.
Ey sevgili,
Aşk deyince çık ölüm deyince çıkma…


Bilal Tırnakçı