Bir Tabak Koy Sofrana

İftara geleceğim.
Yetişemezsem; ilk gelene yedir benim yemeğimi, benim yerime.
Sevabını paylaşalım..
Bir tabak koy sofrana;
İftara geleceğim..
Tabağıma bakışlarını koy ve bir çift zeytin.
Yeter bana..
Tebessümlerini ser önce üstüne bir tabak koy, benim için.
Bardağıma sesini doldur...
Sesini içip nefesimi bırakayım yerine...
İftar sofralarında duygu olmalı.
Ve sevgi...
 Üstüne bir damla su, bir çift zeytin ve belki bir kaşık çorba...
Ama iftar sofralarında ilgi olmalı.
İftar sofralarında dua olmalı;
Benden sana, senden bana.
Bir tabak koy sofrana; iftara geleceğim...
Ve tabağımın yanına, böldüğün dualardan koy.
Banada bir pay ayır,
Ne olur? ..
Bir tabak koy sofrana;
İftara geleceğim.
İftar sofralarında unutma beni, dayanamam unutma...
Gelemeyeceğimi bilsem de...
Bir tabak koy sofrana;
İftara geleceğim.
Tebessümlerini ser...
Üstüne boş bir tabak koy.
Çorban yoksa bir çift zeytin koy.
O da yoksa bakışlarını koy veya bir damla gözyaşı...
Ama bir tabak koy bana, gelemesem de...
Bardağıma sesini koy; aynı yerden bir sen bir ben içelim! ..
Ve tabağımın kenarına dualarını koy; bu böldüğün en büyük dilim olsun..
İftar sofranda duygu olsun...
Sevgi olsun...
İlgi olsun...
Ben gelemezsem bir kepçe çorba içir benim yerime;
Dua al, paylaşalım.
Dayanamam...
Unutma, olur mu?
Benim icin bir tabak koy sofrana;
İftara geleceğim.
Geleceğim...

Muammer Erkul