Annem Haklıymış

Annem derdi ki: "Terli terli su içme." İçten içe kızardım ona.
Oyunun en tatlı yerinde, bu müdahale de niye?
Hastalanınca anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Sakın geç kalma." Meraklanırmış sonra...
İçten içe öfkelenirdim.
Gidenin dönmesini beklerken anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Odanı dağıtma." İçten içe karşı gelirdim ona.
Toparlamayı erteleyip dururken, hayatımı dağıttığım anlarımda anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Öfkende fakir ol, sevginde zengin." Önemsemezdim bu sözleri.
Kırdığım kalpleri telâfi edemediğimde anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Tek kişilik yaşama; bencillik olur."
Sevilmezmişim sonra.
İçten içe güler geçerdim bu kelâma.
Yalnızlık ağır gelmeye başlayınca anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Doğal ol, yapmacık olma." İçten içe burun kıvırırdım.
Ezberlediğim hayat biçiminin tatsızlığını fark edip, rollerimi karıştırmaya başlayınca anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Gençliğinin kıymetini bil, geri gelmez bir daha." Yüzümdeki çizgiler, saçımdaki beyazlar zafer kazandıkça anladım ki, Annem haklıymış.
Annem derdi ki: "Bir dilek tut, gerçek olana kadar çabala."
Hayatımı sorgulamaya başlayıp, sürekli yapamadıklarım aklıma geldiğinde anladım ki, Annem haklıymış..