hiç bir ağaç
bahar gelince saklamaz
çiçeklerini gökyüzünden
hiç bir çiçek
kollarını kapamaz
ona koşup gelen arıya
kollarrını kapadın,
çiçeklerini sakladın sen
umuttun sanıyordum
unuttun sen!
şimdi hangi toprağı avuçlasam
içinden yol arayan bir solucan çıkıyor.
ve hangi denize taş atsam,
gidip masum bir yunusu vuruyor.
yolllarımı tıkadın
hedefimi şaşırttın sen
umuttun sanıyordum
unuttun sen!
artık kaç intihar öldürür
içimde ölümsüzleşen seni
ve hangi mezar kucaklar
böyle nefes alırken beni
şu yıllardır can kusan
ruhumun ciğerlerine
taptaze,mis gibi bir nefestin sen
umuttun sanıyordum
unuttun sen.
şimdi hangi büyücü fayda eder
senden büyülenmiş gözlerime
ve kaç bin kırbaç kar eder
sensiz küfürle dolmuş sözlerime
yıllardır yazdığım aşk tezimi
sayfa sayfa çürüttün sen
umuttun sanıyordum
unuttun sen
artık hangi dağda arayayım
gönlümün kırlarına yeni bir ceylan
gözyaşlarım yüzümün yamaçlarında
damla damla heyelan
şu cehennem gibi yanan yüreğime
bembeyaz,sepserin bir buluttun sen
umuttun sanıyordum
unuttun sen.
unuttun sanıyorum
umuttun sen...
Mustafa Durukan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder