Papatyan

Ben,
Beyaz, narin papatyan.
Her bir yaprağıma
Düşlerimi yazıp sundum sana.
Belki gelirsin diye
Umutla boy verdim.
Her doğan günde
Süzülen kartalda bakışlarını gördüm.
Avundum..

Deli rüzgarı nefesin diye soludum..
Başımda bekleyen çılgın bulut sendin.
Üzerime düşen her damlada hayat buldum.
Büyüdüm, üşüdüm de,
Sensiz inen gecede
Kapattım düş kokan yaprağımı yalnızlıkta.

Soluktu yarına hayallerim.
Yine de umuda dönük yüzüm
Seni bekledim...
Ellerini bekledim..
Sararsın diye bekledim..

Bak, zamansız kışa döndü baharım.
Doruklarda çetin geçer bu mevsim.
Hani tutunacak toprağım da kalmadı sarp kayalıkta.
Yıllara meydan okuyan cılız bedenim,
Düşüyor, görüyor musun?..

Sadeliğimi gizleyen beyazım soluyor
Gelecek misin?

Sevdanı yazdığın sayfalarının koynunda
Düş kokan
Umut kokan
Aşk kokan
Kurumuş papatyanı saklar mısın?

Hülya Arıkan