Kapıyı anahtarla açmayı sevmiyorum!
Zili çalmalıyım ve sen açmalısın.
Hoşgeldin canım diye boynuma sarılmalısın.
Uzun uzun öpüşmeliyiz kapı aralığında.
El ele içeri yürümeliyiz.
En fazla üçü önemli 15 haberi sıralamalısın.
"Sular kesikti..Yemeği ocakta unutup yakmamış mıyım ?
Eskilerini eskiciye verdim" demelisin.
Mandal, leğen, bir de faraş almış olmalısın karşılığında.
Bir gündüz yayınında faydalı on şey öğrenmiş olmalısın;
Çıkmayan lekeleri çıkarmaya, şarap şişelerini kolay açıp,
Boş şişelere mum damlatıp dekor yapmaya bir dolu faydalı şey...
Ben : " Yaaa öyle mi olmuş ?" diyeceğin haberler vermeliyim.
Kızacağım birşeyler yapmalısın.
Ben, seni kızdıracak şeyler yapmış olmalıyım dışarıda..
Gözümden anlamalısın..
Anlamazdan gelmelisin...
Usulca utanmalı,
Anladığını anlamazdan gelmeliyim..
Anladığını anladığımı anlamamalısın..
Bu oyun sürüp gitmeli bir vakit.
Çay koymanı yine ben hatırlatmalıyım.
Radyo yine tuhaf şeyler çalan bir garip kanallara ayarlı..
Kül tablaları, çay bardakları yani, firar etmiş olmalı ortalıkta yine.
Gözlerinde güzellikten başka şey yokmuş gibi,
Sıkıntı yüklü bakışları görmemeliyim.
Sevgi herşeye yeter sanmalı,kederini anlamayacak kadar dangalaşmalıyım..
Ve birgün çekip gitmelisin evden..
Gitmenle anlamalıyım; bu ev sevdasız olana bol gelir..
Yürü yürü bitmez koridorlar....
Çay pişmez..
Yemek yenmez...
Sigaranın bile tadı kaçar bu evde...
Dışarıda itiş kakış kalabalıklarda yiter evin sahibi..
Kendini arar;
Bulamaz..
Merhabaların anlamı kalmadığından, kimselerle selamlaşamaz...
Bir şiiri anımsar:
"Düşmesin bizimle yola evinde ağlayanların göz yaşlarını boynunda ağır zincir gibi taşıyanlar
Çekilsin yolumuzdan kendi yüreğinin kabuğunda yaşayanlar..."
Şiire de, şaire de, hayata da kızılır.
Kapının önüne gelinir..
Alışkanlık kapı çalınır..
Yalnızlık pusudadır içeride.
Duyar,
Açmaz kapıyı.
Sonra hatırlar,
Anahtarı çıkarırsın..
Aaaah, aaahh !
Kapıyı anahtarla açmayı sevmiyorum bee.
Yalnızlığını seviyorum..
Ben yalnız seni..
Çookk...
Ve çokkkk..
Ve çokkk seviyorumm....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder